NAAR ROME
Ex-AZWer en TMDer Gilles Honoré heeft zijn eerste boek gepubliceerd.
De kritieken zijn alvast lovend. Een aanrader voor wie graag relax een vlot geschreven boek leest. Het reisverhaal is spannend, soms ontroerend en grappig!
Gilles besluit in juli 2013
een pelgrimstocht te maken naar Rome, samen met zijn vriendin Nicoline. Ruim
zeshonderd kilometer zullen ze aan elkaars zijde wandelen. Slapen doen ze
afwisselend in kerken, kloosters of abdijen, maar ook bij nobele onbekenden thuis.
Altijd een avontuur, altijd onverwacht. Een stukje gras in de tuin om te
kamperen blijkt meer dan eens de toegangspoort naar een onvergetelijke
ontmoeting. Gilles Honoré is op het moment van zijn tocht een 21-jarige student
communicatiewetenschappen uit Zwevegem. Na het schrijven van dit boek heeft hij
zijn masterdiploma in de journalistiek behaald. Nicoline is op datzelfde moment
afgestudeerd in de biomedische laboratoriumtechnieken. Na het schrijven van dit
boek heeft ze haar schakeljaar tot industrieel ingenieur met vrucht beëindigd.
Gilles en Nicoline zijn op vele vlakken tegenpolen, misschien is het net dat
wat hen verbindt.
Het eindwerk van Saartje Vandenberghe waarin ze een studie maakt over blessures aan het onderste lidmaat bij sprinters en preventie door middel van streching.
Blessures.pdf
LACTAATTEST
Wie op zoek is naar meer informatie in verband met de lactaattesten kan via volgende link een heleboel info vinden.
Met dank aan Thaïsa Vande Velde
lactaattest.pdf
ROES OPHALEN
Hemelsluizen op een kier. Wind met veel beaufort, voert het zachte nat van daar naar hier.
Mijn loopoutfit is doordrongen met kleine hemeltranen. Ik hoor mijn kostbare lopers, in steeds hetzelfde ritme alsmaar verder malen. Straks, na zowat driekwart uur, mag ik alweer mijn vrijwel dagelijkse roes ophalen.
Een lichte euforie streelt dan mijn zinnen. Voor die beleving alleen al, zou je duurlopen gaan beminnen.
Het lopen drijft mijn lichaamsvuil naar buiten, en stress zal langzaamaan voor rust plaats gaan ruimen.
Het lopen drijft mijn lichaamsvuil naar buiten, en stress zal langzaamaan voor rust plaats gaan ruimen.
Mijn vrijgesporte lijf geniet zoals een uitgelaten hond, een gevoel van vrijheid komt.
Waar en wanneer ik wil, trek ik mijn kilometervreters aan, een prima en gezond tegengif voor ons véél te druk bestaan.
Dat maakt van langeafstandslopen, een verslavend maar waar genot. In vrijwel alle weersomstandigheden mijlen slijten, is volgens niet-ingewijden compleet zot. Maar, ik prijs me zéér gelukkig dat ik nog steeds kán lopen, met dank aan God!
Luc Desmet
